Cat Keeper

Bukan lah seorang pencinta kucing. Keluarga aku tak pernah suka, apa lagi sayang kucing. Beberapa tahun lepas aku kawan dengan seorang perempuan ni, dia lah ajar aku nak layan kucing macam mana. Semenjak dari tu, aku pun mulalah minat pada kucing.

Kawan baik aku cakap, kucing ni jangan bagi nama. Bila kau bagi nama je, kau akan sayang. Masa aku belajar dulu, kucing pertama yang melekat dekat aku nama dia Karim. Masa tu aku tak tahu lagi jantan betina mahluk ni. Aku hentam je bagi nama Karim. Asyik datang kat bilik aku. Tak lama lepas tu aku mula bagi dia makan. Lepas tu main dengan dia. Tak lama. Semester berikutnya aku cari dia dah tak jumpa.

Masa aku duduk dekat Damansara, member aku bawak balik 2 ekor kucing. 1 nama Coco. Seekor lagi nama Che Mong. Nama ni aku ambil sempena nama kucing Re dalam Do Re Mi. Disebabkan aku bagi nama dia, dia ni jadi kegemaran aku dari kecil.


Ni gambar masa hari pertama diorang masuk rumah. Aku ingat lagi kitorang teruja betul nak jaga.


Masa berlalu. Bila aku dah pindah ke Johor, memang rindu lah dekat diorang ni. Mana tak rindu. Balik kerja je bergaduh dengan diorang. Kejar diorang. Sekali sekala aku ke Kuala Lumpur tengok diorang. Dah gemuk nak mampus.

Patah tumbuh hilang berganti.

Masa duduk dekat Johor, kawasan rumah aku tu memang banyak kucing. Selalu lah aku duduk dekat luar main dengan kucing. Aku memang suka buka tingkap masa pergi kerja sebab kawasan rumah aku tu tak berangin dan agak panas. Satu hari aku balik keje aku tengok tingkap terbuka luas. Aku syak dah kucing masuk. Rupanya bukan setakat masuk, dia beranak dalam bilik aku. Aku angkat semua 3 ekor anak dia, letak luar dalam kotak. Esok aku balik kerja ada dekat dalam bilik lagi. Mungkin sebab sejuk dekat luar. Aku tenung je diorang. Akhirnya aku buat keputusan aku nak bela diorang.


Tengoklah muka kesian diorang. Sampai hati kau nak letak luar? Tak kan. Nama semua tunang aku bagi. Tak sempat aku fikir dia dah sebut dulu. Yang hitam Kuro. Yang putih Gizmo. Yang paling comel dan satu-satunya jantan Name. Mula lah proses balik kerja, cuci bilik. Balik kerja cuci tahi bersepah. Sekejap je diorang duduk dengan aku, tunang aku masa tu jaga pula. Bila free je aku pergi tengok diorang. Main dengan diorang.



Makin lama makin besar. Rumah kecil dah tak boleh muatkan diorang. Lepas aku kahwin, diorang pun ikut pindah. Mula-mula takut masuk rumah baru tapi bila dapat bilik besar, seronok main panjat-panjat. Aku konfius kadang-kadang. Ni kucing ke monyet. Sekarang dah mula nak besar. Makin manja. Keluar dah pandai balik. Tak payah panggil. Tiap-tiap hari ajak aku gaduh. Asal lepas je dari bilik, tunggang langgang rumah. Tapi inilah buah hati aku.





Baru-baru ni member aku mesej bagi berita sedih. Coco mati. Aku dah lama tak jumpa. Pertama kali aku rasa perasaan kematian kucing. Sebak lah. Lagi sedih bila Mong cium-cium beg berisi mayat Coco. 


Tak sampai hati nak post mayat Coco.

Mungkin aku tak pandai sangat nak jaga kucing tapi tak tahu lah mulanya bila, kucing ni macam terapi dah untuk aku. Bila tertekan atau stress, bercakap dengan kucing. Ada orang jaga kucing macam anak. Aku anggap kucing macam kawan. 

.......

Comments